De nieuwe lockdown zet een streep door Kerst zoals we dat hadden willen vieren. We proberen het wel weer, maar de moed kan je flink in de schoenen zakken. Voor de één zijn de gevolgen ook groter dan voor de ander. Hoe houden we er met elkaar de moed in? Daarover schreef ik een gedachte op.Houd moed zie lichtHet licht schijnt niet aan het éind van de tunnel, waarin we wéér een nieuwe bocht doorgaan, die duurt en duurt, en is dit wel de laatste?Velen zijn moe, of boos, teleurgesteld, terneergeslagen, knock-out geslagen na wéér te zijn opgestaan. Wéér lijkt er voor Kerst geen plaats.Maar het licht schijnt niet aan het éind van de tunnel, wèl in het donker. Niet pas aan het eind, maar nú.Waar mensen elkaars lichtpunten zijn, daar krijgt het Licht een nieuw gezicht dat ziet en zegt: ‘Houd moed heb lief.’